Schlüter-DITRA
Uszczelnianie, oddzielanie, wyrównanie ciśnienia pary wodnej, rozkład obciążeń i rozprowadzanie ciepła: trudno wyobrazić sobie układanie płytek bez maty DITRA.
Wieza Eiffla- oddzielenie zespolone w atrakcji turystycznej
Kategoria: Historyczna atrakcja turystyczna | Miejsce: Paryż, Francja | Zastosowane produkty: DITRA, DILEX-KS
Nietypowe prace budowlane w nietypowym obiekcie
Niewiele atrakcji turystycznych na świecie jest tak znanych jak wieża Eiffla w Paryżu. Wzniesiono ją w latach 1887–1889 i otwarto podczas wystawy światowej dla upamiętnienia setnej rocznicy rewolucji francuskiej. Od lat 80. XX wieku „żelazna dama” jest regularnie restaurowana i przebudowywana w celu zapewnienia zwiedzającym większej ilości miejsca i podwyższenia komfortu. Ze względu na wyjątkowy charakter budynku oraz natężenie ruchu turystów – około 20 tys. osób dziennie – prace te nie są łatwym przedsięwzięciem. Również renowacja pierwszego, położonego na wysokości 57 m piętra wieży Eiffla stanowiła tyleż kompleksowy, co nietypowy projekt: prace przeprowadzone na powierzchni 4586 m2 oprócz pawilonów Eiffla i Ferriégo objęły też trzy budynki wejściowe do wind oraz fasadę restauracji.
Największe wyzwanie: poruszanie się po budynku
W ramach tych niezwykłych prac budowlanych pokrycie pawilonu Ferriégo kamieniem naturalnym zlecono firmie EDM Paris. Oprócz liczącej 300 m2 powierzchni posadzki do wykonania było także 85 m2 skośnych okładzin ściennych, a także pokrycie schodów i różnych mebli, np. ławek i lad. Wyjątkowe wyzwanie stanowił intensywny ruch turystyczny i wynikające z niego drgania. „Z tego powodu nie mogliśmy postępować w sposób standardowy czy tradycyjny”, wyjaśnia Sébastien Sollier, kierownik projektu w EDM Paris. „Musieliśmy zlecić sporządzenie ekspertyzy, aby uzyskać zezwolenie na wykorzystanie określonych materiałów i metodyki przeprowadzania prac. Przede wszystkim musieliśmy uwzględnić olbrzymie obciążenie wieży”.
Każdy element, który zdjęto z pawilonu, został zniesiony na dół i zważony – podobnie jak wszystkie elementy, które zawożono na górę. Po zakończeniu prac renowacyjnych masa wieży Eiffla musiała bowiem pozostać taka sama, jak przed remontem.
Zgodnie z życzeniem architektów większa część posadzki miała zostać pokryta płytami z kamienia naturalnego o wymiarach 100 x 100 cm. Aby ograniczyć masę tych płyt i nie przekroczyć grubości okładziny wynoszącej 10 mm, firma EDM zaleciła zastosowanie technologii Stone Performance. Stone Performance to firma specjalizująca się w kamieniu naturalnym, która oferuje produkty do najróżniejszych zastosowań. Wybrana w tym przypadku płyta jest wykonana z mieszanki materiałowej z kamieni naturalnych o grubości 10 mm zatopionych we włóknie szklanym i strukturalnie przyklejonych na całej powierzchni. Materiał ten charakteryzuje się znakomitą odpornością na zginanie, ściskanie i przebicie; firma EDM stosowała go już do pokrywania posadzek w windach i obszarach o dużym obciążeniu ruchem.
W pawilonie Ferriégo ułożono go na płycie podłogowej ze stali. Po naniesieniu adhezyjnego środka gruntującego pracownicy firmy EDM przystąpili do układania oddzielenia zespolonego Schlüter-DITRA 25 (obecnie DITRA). Służy ono do neutralizacji różnych naprężeń między okładziną a podłożem, a także amortyzuje drgania budynku. Jak podkreśla Sébastien Sollier: „Kiedy regulowaliśmy naszą poziomicę laserową, jej wskazanie bez przerwy poruszało się we wszystkie strony. Wieża jest stale w ruchu – można to odczuć szczególnie w godzinach szczytu. Tylko z rana, kiedy wieża była jeszcze zamknięta dla zwiedzających, wskazanie było jako tako stabilne”.
Matę DITRA 25 przyklejono za pomocą elastycznej i ciągliwej zaprawy klejowej Keraflex S 1 firmy Mapei – i po upłynięciu fazy wiązania zaprawy można było ułożyć płyty. Pracowano w odcinkach liczących ok. 20 m2. Konglomerat kamienia naturalnego i włókna szklanego przyklejono do mat za pomocą kleju Keralastic T firmy Mapei. Płyty Stone Performance ważące ok. 25 kg każda przytransportowano na miejsce za pomocą podnośników próżniowych. Całą powierzchnię okładziny podzielono za pomocą profili dylatacyjnych Schlüter-DILEX-KS na pola o powierzchni 40 m2 – profile te zainstalowano również w okolicach drzwi. W ten sposób nieustanny ruch i zmiany długości wynikające z nasłonecznienia są optymalnie przejmowane już na poziomie okładziny.
Jeden zespół zajmował się wklejaniem maty oddzielającej, natomiast drugi zespół układał okładzinę.
Doskonała organizacja i wykonanie w ciągu dwóch lat mimo stałego ruchu turystycznego
Aby spełnić ścisłe założenia harmonogramu, do przeprowadzenia tego niezwykłego projektu renowacyjnego niezbędna była doskonała organizacja. Przy trwającym około trzy miesiące układaniu posadzki pracowało dziesięciu pracowników, a przygotowanie miejsca budowy zajęło wcześniej aż pół roku. Warunki robocze były przy tym zgoła niecodzienne. Jak wspomina Sollier: „Nie mieliśmy na miejscu żadnego magazynu, więc wszystkie materiały składowaliśmy na obrzeżach Paryża. Dostawy mogły przyjeżdżać tylko między siódmą a dziewiątą rano, kiedy wieża jest jeszcze zamknięta. Materiały przechowywaliśmy w strefie tranzytowej u stóp wieży i po zważeniu przewoziliśmy je w górę za pomocą podnośnika. Wjeżdżał on na górę tylko raz dziennie, przed przybyciem turystów. Zaopatrzenie w materiały trzeba było zatem idealnie zgrać w czasie i nie można było o niczym zapomnieć”.
Kiedy podnośnik o nośności 9 ton docierał na pierwsze piętro na wysokości 57 metrów, stawał się częścią placu budowy położoną między dwoma balkonami i służył jako tymczasowa powierzchnia magazynowa. Wieczorami zwożono odpady budowlane na dół i również je ważono, aby zachować wspomnianą już równowagę w zakresie obciążenia. Cały ten pracochłonny remont pierwszego piętra trwał prawie dwa lata. Niezawodne oddzielenie zespolone gwarantuje teraz trwałe zabezpieczenie atrakcyjnej posadzki przed uszkodzeniami nawet w wyjątkowych warunkach panujących w tym budynku.
